İnsanlar yılgın ve bıkkın.

Mutsuzluk ve çaresizlik bakışlarda gizli. 

Dillerden isyan sözcükleri  düşmez oldu. 

İnsanlık her şeye sahip olma telaşında yol alırken, doyumsuzluk ve açgözlülük aldı yürüdü.
Herkes her şeyin en iyisine, en güzeline ve en fazlasına ulaşma çabası ile karmaşık bir yaşam trafiğinde yolculuk ediyor. Bu yolculukta hırs, yarış, fesatlık ve her türlü geçiş serbest...

Birbirilerine üstünlük sağlamaya çalışan insanlarla dolu bir düzen içerisinde yaşıyoruz.

Siyasette, eğitimde, iş hayatında, sporda, sanatta, evde, sokakta, her yerde  ve yaşamın her alanında üstünlük yarışı sınır tanımıyor.
Ne gariptir şu siyaset alemi; barındırır bünyesinde türlü fantezileri. En tepeden başlar bu yarış ve tabana kadar uzanır. Herkesin biribirine "başkanım" dediği bir particilik oyununda makam ve güce dayalı bir sistem hakimdir.

Yıllarca dirsek çürütüp, kafa patlatarak, kitapları yalayıp yutarak kariyer yapan insanların başarıları ancak akademisyenlik mertebesinde kalır. Üstünlükleri ise, kazançları ile ilişiklidir. Eğitimli, bilgili ve kariyer sahibi olmak, iş yaşamında ticari zihniyetlere daima yenik düşmüştür. Patronculuk sisteminin üstünlüğü tartışılamaz bile.

Yetenekli sporcuların ve sanatçıların durumu da çok farklı değildir. Sporda üstünlük futbolda, sanatta ise şarkıcılıktadır. Sahada iki gol atan ve sahnede iki şarkı patlatanların kazançları, ederinin misli misli fazlasıdır. 
Eve ekmek getirebilen babanının üstünlüğü helal, sokakta haraç kesen mafya babasının üstünlüğü ise haramdır(!)
Cinsiyette üstünlük her ne kadar erkek egemen bilinse de; para, mal, mülk ve mevki sahibi olmayan, toplum gözüyle adamdan, kadın gözüyle erkekten sayılmıyor.

Sevmek - sevilmek, saymak - sayılmak gibi kavramlar da çıkarlar doğrultusunda şekillenir. Aşkta bile duygulardan çok ilişkisel boyut ve parasal imkanlar daha geçerlidir.

Evlilikte ise zaten aşk meşk tamamen bitmiştir. Aile birliğini sürdürebilme telaşı ile edinilen çocuklar ve mal mülkü kaybetmemek daha önemlidir. Anlaşmazlık ayrılığı gerektirecek boyutta ise;  paylaşım üstünlüğü devreye girer. 

Demokrasi parası olandan yana ağır basar. Paranın gücüyle her istediğini yapabilme özgürlüğü en büyük üstünlüktür.
Ezen ezene bir yaşam mücadelesinin tek hakimi maalesef insanlar değil, insanlığı esir almış olan paradır.  
Türk Lirası'nı yerle bir eden Dolar ve Euro'nun, üstunlüğü dünyaya hükmetmeye devam etmektedir.

Ülkemizde Dolar yükselişinin hız aralığı;
1'den 2'ye çıkması 9 yıl,
2'den 3'e çıkması 3 yıl,
3'den 4'e çıkması 2 yıl,
4'den 5'e çıkması 1,5 yıl,
5'den 6'ya çıkması 1 yıl,
6'dan 7'ye çıkması 5 ay
7'den 8'e çıkması 3 ay,
8'den 9'a çıkması 2 ay,
9'dan 10'a çıkması 1 ay,
10'dan 11'e çıkması 1 hafta, 
11'den 12'ye çıkması 3 gün  
12'den 13'e çıkması 3 saat sürdü.

Bu hızını arttırarak yükselişini devam ettiren döviz kurunun aynadaki yansımasını fiyat artışı olarak etiketlerde görmekteyiz.
Altının parayla olan üstünlük yarışı ise çekişmeli olarak devam ettikçe; yaşam mücadelemiz daha da zorlaşacaktır. 
Kredi kartları ve kredilerle geçinen herkes borç batağında. Zengini çok zengin, fakiri çok fakir olan bir ülkede yaşamanın üstünlüğü ise hala nefes alabiliyor olmakla sınırlı. 

İsraftan kaynaklı çöpe atılan yiyeceklere, satılamayıp raflarda çürüyen ve bozulan yiyecekler de eklendi. Bunları çöplerden toplayarak beslenen insanlar da çoğalıyor. Hatta sadece yiyecek değil bütün temel ihtiyaçlarını sokaklardan ve çöplerden temin ederek yaşayan birçok insana rastlamak da mümkün.
İnsanlar neyin yarışında ve kavgasında? Neyi bölüşemiyor, paylaşamıyor? 

Bu üstünlük yarışında belli ki; insanlık mağlup, para galip!