Çok ta erken değildi ama kuş sesleriyle uyandım bugün.  İstanbul burası, başka bir kentten bahsetmiyorum. İnsanlar evlerinde kalınca belli ki doğa da bir nefes aldı. Bir virüsün hayatımızın bu kadar orta yerine oturacağını, bu kadar herşeyin belirleyicisi olacağını kimse tahmin edemezdi sanırım. Geliyorum diyerek geldi öyle çok fazla gizlisi saklısı olmadan, ama kabul etmek gerekiyor ki mücadelesi zor. Bütün sınırları zorlayan ve aklımıza gelmeyen duvarlar koyan bir aktör oldu hayatımızda.

  Aslında buna üçüncü dünya savaşı da diyebiliriz. Kim tahmin edebilirdi ki, sorsak bir sürü senaryo çıkardı ortaya ve herkesin mutlaka bir fikri olurdu. Ama gelin görün ki bu savaşın tarafı bir dünya ülkesi ya da ülkeleri değil. Tüm dünya hep beraber gözle bile görmediğimiz bir virüsle savaşıyoruz. Tank, top, tüfek, uçak değil, savaş malzemelerimiz, ilaç ve tıbbi malzeme, askerlerimiz ise doktorlar, hemşireler ve sağlık çalışanları. En ön safta cesurca bu savaşı veriyorlar. Çok ta kayıp verdik. Dünya olarak sanırım hazırlıksız yakalandık bu savaşa.  İnanmayan ve ciddiye almayanı birkaç gün sonra hastanelerle, solunum cihazlarıyla tanıştıran bir düşmandı bu. Strateji uzmanlarının alanına girmeyen şartlarda, büyük bir sınavdan geçiyor ve hatta tarihe tanıklık ediyoruz.

      Ama öğrendik artık savaşmayı sanırım. Kazanmaya da yakınız. En azından üstünlüğü ele geçirmeye başladığımızı net olarak söyleyebilirim. Çünkü alınan tedbirler, veriler ve bilimsel öngörüler bunu gösteriyor. İyiye giden veriler ve tedbirler bize üstünlük sağlasa da bu savaşın mutlak galibi hala değiliz. Tüm bu mücadeleler aşı bulunana kadar devam etmelidir. Ancak o zaman kazanmış oluruz ve bu virüs te artık tehdit olmaktan çıkar. 

   Peki bizi neler bekliyor. Eski hayatımıza bu kadar kolay dönebilir miyiz. Sanırım artık hiç birşey eskisi gibi olmayacak ve bu belki de yeni dünya düzenine geçiş için bir dönüm noktası bir eşik olacak. Kaçınılmaz olan şu ki bilmediğimiz bir sürü gerçeklikle karşılaştık ve beklemediğimiz bir ivmeyle dijitalleştik. Evet dijital hayatımızın gerçekleşmesinin  bir geçiş sürecini yaşıyoruz belki de. Yeni dünya düzeninde bizi neler bekliyor onu sonra anlatırım.

        Bu yaşadığımız süreç hayatımıza, kişiliğimize ve ilişkilerimize de bir ayna oldu bir yerde. Şimdi gerçeklik daha belirgin bir şekilde önümüze serildi. Kendimizi, arkadaşlarımızı çevremizi ve ilişkilerimizi temel yaşam ilkeleri ışığında çok daha iyi değerlendirebiliyoruz. Mesela kişisel karantina diye bir kavram çıktı ortaya ve herkes bir sınır çizip bir dünya var etti kendine. Bu arada sosyal medyanın ne kadar büyük bir güç olduğu artık tartışılmaz bir gerçek oldu. Elimizde dışarıya açılan bir pencere ve sınırsız bir iletişim ağı var. Bunun farkındalığı arttıkça belki de herkes biraz daha özgür olabileceğini, doğru yerde ve güvende olabileceğini hissetti ve daha neler neler. Aslında şu an bile hayatımızda meydana gelen değişiklikleri anlatmaktan gelecekte bizi bekleyen şeyleri anlatmaya fırsat olmuyor şimdilik. Hayatımıza kattığımız yeni kavramlara girmiyorum bile, her kesimden her insanın bilip kullandığı en ünlü kavram sosyal mesafe sanırım.

       Herkes biliyor ki bu, tarihe tanıklık ettiğimiz bir süreç büyük ve bir çağ değişimi. Ama önceliğimiz bu süreci sorunsuz ve hafif bir şekilde atlatmak, yarınlar için doğru ve güzel adımlar atmaktır. Çünkü birey olarak kendimizi ve çevremizi değerlendirme fırsatı bulduk ve önceliklerimizi, sosyalliğimizi uzaktan bakarak daha iyi gördük. Umarım artık gelecek tahminlerimiz doğrultusunda ilerler. Bu yıl, yani 2020 sürprizleri pek seven bir yıl çıktı ve sürekli şaşırtmaktan vazgeçmedi. Artık daha fazla sürpriz yaşamak istemiyoruz sanırım.

      Şimdi artık gelecekle ilgili konuşma, düşünme, plan yapma ve öngörü sahibi olma zamanıdır.