10 Temmuz 2018'de Cumhurbaşkanlığı kararnamesi ile TBMM üyesi olmayan kişilerden oluşan Bakanlar Kuruluna atanan Sağlık Bakanı Fahrettin Koca, Türkiye'de Koronavirüs belasının ardından ağzından çıkanın en çok merak edildiği kişi oldu.

Vuhan'da ortaya çıkan ve tüm dünyaya yayılan Koronavirüs, kaçınılmaz bir şekilde 11 Mart günü Türkiye'de de tehlike saçmaya başladı. Bu tarihe kadar sıradan bir kabine üyesi olarak gördüğümüz Fahrettin Koca, dünyaya parmak ısırtan Bilim Kurulunun başına geçerek alınan kararlar ve yerinde uygulamalar ile Türk insanının gözüne ve kalbine girmeyi başardı.

Virüsün yayılmaya başladığı ilk günlerde "Hayat eve sığar" sloganını adeta beyinlerimize kazıyan Fahrettin Koca, ekranlar karşısındaki vakur duruşu, konuşmasındaki inandırıcılığı, samimi ve insancıl yaklaşımları, ikna ediciliği ile siyaset üstü bir karekter olduğunu ispatladı. Akşam haberlerinde televizyonun karşısına geçerek günlük verileri onun ağzından dinlediğimizde "Oturduğu koltuğun hakkını veriyor" diye mırıldandık.

Başta İtalya, ardından Almanya ve İspanya son olarak da Amerika Birleşik Devletleri'nden gelen korkunç rakamların gölgesinde "Acaba bizde bu rakamlar ne zaman telafuz edilmeye başlayacak" paniği ile Türkiye'deki verileri takip eden bizler, gün geçtikçe ülkemizin bu duruma asla olmayacağına ikna olduk. Sağlık personelimizin; hastabakıcısından, uzmanına kadar dünyanın en iyi, en başarılı sağlık ekibi olduğunu gördük. Şehir hastanelerinin hiç de boşuna yapılmadığını, olası bir pandemiye karşı önceden alınmış bir tedbir olduğunu fark ettik.

Şimdi gururlanma ve geleceğe daha umutlu bakma zamanı...

Biz evde kalmanın, alınan tedbirlere katıksız uymanın ne kadar önemli olduğunu anladık. Bundan sonra vatandaş olarak bize düşen, başta Fahrettin Koca olmak üzere bilim kurulunun tavsiyelerine harfiyen uymaktır. Rehavete kapılmak, "Artık bu iş bitti" duygusuna kapılmak ise en büyük hatamız olacaktır. Önümüz bayram. Ramazan Bayramında çifte bayram yaşamak istiyorsak kişisel tedbirlerimizi asla gevşetmemeliyiz.

Onlar birer kahraman

Koronavirüse karşı verilen mücadeleyi bir savaş olarak gördük. Ama bu savaş top ve tüfekle yapılmıyor. Gecesini gündüzüne katan doktorlar, hemşireler, hasta bakıcıları, eczacılar, temizlik personelleri ve yardımcı sağlık personelleri bu  savaşın en önemli aktörleri. Biz onların değerini daha yeni yeni anlasak da sağlıkçılar Koronavirüsten önce de neredeyse aynı şartlarda hastalara umut olmak için gecelerini gündüzlerine katıyorlardı. Yeri geldiğinde günlerce evlerine gidemiyor, sabaha kadar nöbet tutup ardından görevlerine devam ediyorlardı. Eşim de emekli bir hemşire olduğu için, ne zor şartlarda hizmet yapıldığını, aileye ne kadar zaman ayırıldığını, geceler boyu göz kırpmadan bir hasta başında tutulan nöbetleri çok iyi bilirim.

Pandemi ile birlikte bir çoğu ailesini bile göremeden hastanelerde ve sağlık kuruluşlarında görev yapmayı sürdürüyor. Bizler "Dört duvar arasında sıkışıp kaldık" diye hayıflanırken onlar evde olmanın nasıl bir mutluluk olduğunu düşünerek görevlerini aksatmadan yerine getiriyorlar.

Ekranlarda görmüşsünüzdür, çocuğunu uzaktan selamlayan, internet üzerinden ailesi ile görüşebilmeyi bile mutluluk sayan sağlıkçıların görüntüleri hangimizin yüreğini burkmadı. Türkiye koronavirüse karşı mücadelesini dünyaya örnek olacak şekilde veriyorsa burada en büyük pay sahibi sağlık çalışanlarıdır. Saygıyı da fazlası ile hak ediyorlar. Bize düşen onların kalıcı sorunlarını dile getirmektir. Sağlık çalışanlarının dayak yediği, hakarete uğradığı, hor görüldüğü hatta ve hatta öldürüldüğü günler artık geride kalmalı. Yıllardan beri bekledikleri sosyal hakları ile ilgili düzenlemelerin bir an önce yerine getirilmesi sağlanmalıdır.

Bu korona günlerinde yaptıkları görevin ne kadar önemli olduğunu ancak anlayabildiğimiz sağlık çalışanlarına bu dönemde verilen değerin kalıcı olmasını umuyorum.